Soms vind ik het leven erg onrustig. Het lukt me dan moeilijk om focus te vinden. Mijn gedachten en ideeën schieten dan alle kanten op. Ik ben dan ontzettend druk in mijn hoofd en kom vervolgens tot niks. Nou ja, tot niks is niet helemaal waar. Ik kom dan al mokkend en mopperend tot de conclusie dat ik niks kan, niks doe, niks wil, niks voel , kortom dat ik eigenlijk een niksnut ben. Zoiets. Weinig opbeurend.
De enige remedie die ik heb gevonden om uit deze negatieve gedachtespiraal te komen is in beweging komen, letterlijk en figuurlijk. Opstaan uit mijn stoel, voetjes op de grond en stappen voorwaarts. Soms kom ik niet verder dan de volgende kamer en zakt de moed weer in m'n schoenen. (of in dit geval weer uit m'n schoenen). Maar als het wel lukt ga ik naar buiten voor een wandeling. Waarbij ik focus op al het groen om mij heen. Ik leef in de stad dus wandel ik door de Urbanjungle. Er is genoeg te zien als je je ogen open zet en je andere zintuigen ook mee laat spelen. Je voelt de wind, je hoort het water en de vogels, je ruikt( als het mee zit) gras en bloemetjes....En het werkt! Echt! De gedachten stoppen en je zintuigen helpen je weer op aarde te belanden.
Als dit fijne gevoel weer naar binnen is gekropen en ik me realiseer dat ik uit de nikserigheid ben geklommen, beloon ik mijzelf met het kijken naar mooie foto's, of ik ga ze maken, of ik ga achter mijn werktafel zitten en pak gewoon iets wat voorhanden is en ga creëren. Zo beland ik weer in mijn" happy place". Wetende dat er opnieuw van die tijden komen dat ik weer druk in de kop word, geen focus zal vinden en het hele ritueel weer van voren af aan begint.......Het heeft iets van het getij: het komt en het gaat.
Het enige dat ik kan doen is mee-bewegen. Dat dus.
